Interview met Pascal Angillis

Vandaag weten we Pascal Angillis te strikken voor een exclusief interview, net voor aanvang van de coachesvergadering bij Femina Habac.  Pascal is niet alleen assistent-coach bij de Belgian Cats, hij combineert dit met de rol van sportief verantwoordelijke bij Femina Habac te Sint-Truiden.  Ondanks deze variëteit aan verantwoordelijkheden lopen we Pascal dezer dagen vaak tegen het lijf in onze Trudohal.

Goedemiddag Pascal, het was een zéér drukke Olympische basketbalzomer voor je – vertel eens – hoe heb je die Olympische heksenketel in Frankrijk beleefd?

Eerst en vooral was het een ongelofelijke ervaring, zeker in Rijsel. De wedstrijdbeleving was er top: 28.000 supporters in een zaal, waarvan er minstens 18.000 basket gekke Belgen present tekenen.  Dat voel je, want die dragen onze Belgian Cats echt op handen.  Je komt bijgevolg in een emotionele rollercoaster terecht door het warme publiek, maar ook door de overwinningen. 
Ik koester ook de tijd in Kortrijk, ongezien!  Mensen kwamen ons uitwuiven aan het hotel, onder politiebegeleiding rijden naar de zaal, getoeter en gejuich langs de straten.  O zo plezant!  Ook de ervaring in het Olympisch dorp in Parijs was fantastisch.  Je loopt daar elk dag rond tussen de allerbeste atleten ter wereld. Ik moest mezelf soms in de arm nijpen om te beseffen dat het geen droom was.

Hoe gaat het daar dan aan toe tijdens de Olympisch Spelen met wereldtoppers als Emma Meeseman, Julie Vanloo, Antonia Delaere – om er maar enkele te noemen. Welke sfeer heerst er daar in zo’n ploeg?

Ondanks hun status zijn onze dames eigenlijk heel ‘humble’ en bescheiden.  Ze zitten allen samen aan tafel, vertellen, lachen en maken plezier.  Het veel gesmaakte tijdverdrijf komt in de vorm van bordspelen, UNO en Playstation. De sfeer is doorgaans heel gemoedelijk. Uiteraard zijn er ups & downs, zeker na een verliesmatch.  Maar dames als Maxuella Lisowa-Mbaka, Elise Ramette of Julie Vanloo weten het tij in de groep vaak snel te keren.  Ja, er zitten wel wat sfeermakers tussen!

Europees kampioen en Olympisch 4^de van de wereld worden is niet niks – waar liggen de volgende ambities met de Belgian Cats?

In sport volgen de doelstellingen elkaar heel snel op.  Op korte termijn willen we ons kwalificeren voor het Europese kampioenschap in Duitsland.  Daarna focussen we op 2026, met het wereldkampioenschap in Duitsland.  Snel daarna, in 2027, volgt het Europees kampioenschap.  Hopelijk kan dat doorgaan in België… dat zou geweldig zijn!  En mijn grote, persoonlijk droom zijn de Olympische spelen van 2028 in Los Angeles. Ik ben er opgegroeid en heb er nog heel wat vrienden en familie.  Nu reeds krijg ik tal van telefoontjes in de hoop dat België er op het hoogste toneel mag verschijnen.  Dit wordt mogelijk iets ongelofelijks!

Hoe zie je je eigen rol in dat verhaal evolueren?

Ik ben assistent-coach bij de Belgian Cats.  Mijn taken zitten erin om de ploeg aanvallend voor te bereiden, video analyses te maken en daarop te rapporteren.  Daarnaast heb ik een verantwoordelijkheid met ons plan ‘BE GOLD’ – waarbij ik met jongere speelsters zoals Nastja Claessens en Ine Joris begeleidt.  Dat bestaat uit heel wat individueel werk samen met hen, video opvolging en evaluaties van hun wedstrijden.  

Naar de toekomst toe kan het al eens zijn dat ik van de aanval naar de ‘defense’ wordt verschoven, of dat ik specifieke stages met ‘BE GOLD’ afwerk ter voorbereiding van het echte werk met de Cats.  Dit laatste was het afgelopen voorjaar nog het geval.  De rol van assistent-coach is zeer gevarieerd en ik voel me daar heel goed in.

Langs je verantwoordlijkheden bij de Cats ben je ook sportief verantwoordelijke bij Femina Habac, kan je daar wat meer over vertellen?

Ik ben bij de club begonnen toen mijn dochters hier nog speelden.  Voor mij is Femina Habac steeds die fijne en sportieve organisatie gebleven.  Deze club wordt gedragen door mensen die het beste met de meisjes voor hebben.  En dat vind ik namelijk héél belangrijk.  Mijn eigen missie zit erin om de club en coaches vooruitgang te laten maken.  Want als ik de coaches beter kan maken, dan maken zij op hun beurt de speelsters beter.  Ik ondersteun dit principe door een sportieve visie uit te werken, maar ook door individueel te werken met de coaches.  Het gebeurt ook dat ik zelf een training voor mijn rekening neem.  Dan werk ik meestal rond een bepaald thema om coach en speelsters extra handvaten naar de toekomst mee te geven. Zoiets geeft dan de nodige inspiratie waarop het team kan verder bouwen.

Je staat daar allicht niet alleen voor, welke organisatie staat er daar op poten?

De club heeft stevig geïnvesteerd in haar structuur met een sportieve cel hoge ringen en een sportieve cel lage ringen, zoals het een behoorlijke club betaamt.  Voor de lage ringen kan ik steunen op Bart Paquay die samen met zijn coaches fantastisch werk levert.  Bij de hoge ringen is Wouter Debels mijn steun en toeverlaat om alles daar goed draaiende te houden.  Naast mijn twee partners zijn het uiteraard onze coaches die het verschil maken.  Voor mij zijn dit dé draaischijven van de club.  Het is namelijk door hun motivatie en harde werk dat de weg voor club en speelsters naar een hoger niveau mogelijk is.  En daar wordt hard aan gewerkt.  Kortom, zonder coaches bestaat de club niet, zonder coaches ben ik hier ook nutteloos en zonder coaches zit er geen progressie in de speelsters.

De toekomst is verzekerd dus – er loopt daar heel wat talent rond, op én langs het veld.  Welke uitdagingen zie je?

De grootste uitdaging die ik zie, is om het aangename voor de speelsters aan het concept ‘hard werken en agressief spelen’ te koppelen.  Vanuit mijn beleving als voormalig speler en coach op het hoogste niveau* vond ik het steeds fantastisch om alles te kunnen geven op een terrein. Zeer hard werken heb ik altijd superleuk gevonden. En daar start het mee. Het is mijn grootste uitdaging om die fusie tussen ‘fun en hard werk’ te kunnen bewerkstelligen op het veld.  Op het moment dat iedereen op het terrein dit gaat begrijpen, dan gaat het niveau exponentieel de lucht in bij onze club.

En hierop doorbordurend, wat is je ultieme droom voor de dames van Femina Habac?

Ik heb er eigenlijk twee.  Enerzijds heb ik een ‘collectieve’ droom waarbij Femina Habac met een ploeg kan doorstoten naar de landelijke reeksen.  Tweede of zelfs eerste landelijke, waarom niet?  Ik denk oprecht dat Femina Habac dat verdient: een ploeg met zoveel meisjes moet op termijn hiertoe in staat zijn.  En die ambitie realiseren moet het uithangbord voor onze club zijn.  Anderzijds heb ik ook een ‘persoonlijke’ droom waarbij ik, vroeg of laat, ook wat individuele meisjes bij de jeugdselecties van de Cats U16, U18, U20 hoop te verwelkomen. Of er zelfs es ééntje bij de Belgian Cats te zien, wie weet…  Het zou voor mezelf, maar ook voor de hele Femina Habac organisatie een fierheid zijn om ooit een meisje tot daar te zien doorstromen!

En daar wordt ook stevig aan gewerkt, stel ik vast  – met extra trainingssessies op woensdag. “Specialisatietrainingen” onder jouw leiding, Pascal.  Hoe gaat dat precies in zijn werk?

Wekelijks mag ik daar tellen op de trouwe samenwerking met Dimitri Paquay en Bart Paquay, die daar geweldig werk leveren. Het gaat om een extra training waar we puur op het technische aspect focussen.  We vestigen dan geen aandacht op lopen of bijvoorbeeld verdedigende organisatie, maar het is een uur specifiek toegelegd op technische vaardigheden. Wij geloven immers dat het ontwikkelen van die individuele techniek primordiaal is om het niveau van al onze ploegen te verhogen.

Zijn er ook ‘open’ specialisatietrainingen bij Femina Habac?  Kan elk baskettend meisje daar zomaar aan deelnemen en de specialisatie trainingen volgen onder het toeziend oog van een Olympisch coach?

Ja, dat kan absoluut. Samen met het Femina Habac bestuur werd ervoor gekozen om deze sessies open te zetten voor het grote publiek. Mijn persoonlijke ambitie is om zoveel mogelijk meisjes beter te kunnen maken.  Bovendien is zo’n aanbod niet in elke club aanwezig.  Ook daarom stellen we deze meerwaarde ter beschikking.  We organiseren deze trainingen zonder enige druk naar de speelsters toe, zonder dat er continu aan hun mouw getrokken wordt.  Voor ons als club heeft dit een mooie uitstraling om zulk een aanbod in de markt te kunnen zetten.

Op welk manier kan men zich daarvoor inschrijven?

Geïnteresseerde meisjes kunnen inschrijven via de website www.feminahabac.be/specialisatietrainingen. 
Prijs: De kostprijs voor deze specialisatietraining bedraagt 100€ voor het ganse seizoen of slechts 50€ vanaf Nieuwjaar. 
Waar: De sessies gaan door in de Trudohal (aan de Veemarkt) te Sint-Truiden. 

Wanneer: Na inschrijving kan je bij ons terecht op woensdagen van 16u30 tot 17u30.  Dit is uitgezonderd feestdagen die op woensdag vallen of tijdens de schoolvakanties.

Voor wie: We verwelkomen graag speelsters vanaf de U10 reeksen tot en met U16 reeksen. Mochten er aansluitend nog vragen zijn, dan kan men zich uiteraard richten tot onze sportieve cel, coaches of ons bestuur.  Kom gerust een keertje langs!

Wil je ons nog een laatste sportieve gedachte meegeven?

Zeker, het maakt niet uit van waar je komt of waar je nu staat – als je een droom hebt en je wil er hard voor werken, dan kun je er ook geraken.  Het bewijs zie ik elke campagne met de Belgian Cats.  Er zijn meisjes die uit Ieper komen, Cointe bij Luik of Borgerhout.  Plaatsen net zoals Sint-Truiden.  Van daaruit hebben deze dames liefde gevonden voor basketbal, zijn ze hard beginnen werken en geraakt op een niveau waar ze zelf nooit van durfden dromen.  Ik zou zeggen: blijf dromen én hard werken, meisjes!

Dank u wel voor dit inspirerende interview, Pascal.  Succes met al je doelen, op en langs het basketbalveld.

Femina Habac levert mooi werk en de toekomst lijkt alvast verzekerd.  Wie weet mogen we ooit enkele getalenteerde meiden zien schitteren bij de Belgian Cats.  En tot die tijd… ‘Yellow-green, one team!’

(*) Als speler was Pascal onder andere actief op het hoogste niveau bij Sunweb Oostende alsook in eerste klasse in de VS.  Als coach kennen we Pascal van opdrachten bij Limburg United, Spirou Charleroi, The Belgian Lions en momenteel bij The Belgian Cats – en uiteraard niet te vergeten van bij Femina Habac, nvdr